MAGDA NIEDZIELSKA

Frality
Solo (choreografia i wykonanie)

Solo zostało zainspirowane fotografią Stiny Brockman. Jest to wędrówka przez 6 wybranych prac szwedzkiej fotografki, poprzez poddanie ich analizie i obserwacji dotyczącej energii, napięcia, architektury ciała i odczuć. Ciało w pracach Brockman jest niedookreślone, rozmazane, niespokojne i zamrożone w nieskończonym ruchu. Proces powstawania solo to odbicie się od wizualnych inspiracji, wprowadzenie ich do własnego procesu i ucieleśnienie odczuć, które przynoszą, a także odniesienie się do własnych doświadczeń słabości. Wędrówka przez 6 podtytułów/stanów – policzek, załagadzanie, przyzwalanie, rozproszenie, hojność, zapadanie się – tworzy strukturę spektaklu. Ruch i ciało zabierają je do wewnętrznego świata doświadczeń słabości, nie definiując jej pejoratywnie ani nie poddając ocenie. Operowanie wzrokiem i jego brakiem oraz oddanie prowadzenia innym zmysłom to jedna ze strategii wykorzystywanych w solo.

in the middle of the room
Performance

Motywem mojego performance’u jest połączenie twardości granitu oraz miękkości ciała, któremu towarzyszą wybrane fragmenty książki Niezwykłe ciała. Przedstawienia niepełnosprawności fizycznej w amerykańskiej kulturze i literaturze Rosemarie Garland-Thomson. Konstrukcja, którą ustawiam na swoich plecach, z jednej strony ogranicza ruch i reakcje na to, co dzieje się wokół, a z drugiej – każde drgnięcie tę konstrukcję burzy. Fragmenty tekstu Garland-Thomson nie tylko odnoszą się do doświadczania niepełnosprawności, ale przede wszystkim do pozycji tak zwanego normata, a więc określanej w ten sposób przez autorkę wąskiej grupy osób uznawanych za normalne, wokół których organizowana jest nasza rzeczywistość. Spadające kamienie to symboliczne odrzucenie pozycji normata, jego ciężaru, obciążeń i ograniczeń.